Pacing is everything

****
Na zdjęciu: Lonka przy śniadaniu i bajce.

Wczoraj w nocy kot wziął w zęby mój zegarek i wrzucił mi go do szklanki z wodą. To była jego cicha zemsta za pustą miskę i niewygłaskane futro, bo jego pani padła o godzinie 17:00 z minutami i budziła się nieprzytomnie do 1:20 tylko na karmienie Ninki.

Po dwóch tygodniach szpitala w domu, leczenia anginy lekami OTC, poprawiania testów i wypisywania zaliczeń, wreszcie znalazł się jeden wolny dzień, kiedy czuję się w miarę dobrze. Mam na dziś masę planów i pewnie nie dam rady zrobić nawet połowy z tego, a wieczór będę się czuła z tego powodu obrzydliwie winna. Niech żyje poczucie winy, co ja bym bez niego zrobiła...